نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۱۵۷: دوش رفتم بسوی میکده با عجز و نیاز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش رفتم بسوی میکده با عجز و نیاز ساقیم داد بکف ساغری از عشوه و ناز وه چه ساغر که چو نوشیدمش آئینه دل آمد ز ظلمت زنگار برون مهر طراز جلوه گر گشت در آئینه ناگاه عیان وه چه جلوه که ربودم بحقیقت ز مجاز یافتیم چون بسراپرده تحقیق رهی شاهدی راشدم از جان بحرم محرم راز وه چه شاهد که ربوده مهش از شعبده حقه مهر ز دست فلک شعبده باز پای تا سرزر خالص شدم از هر غل و غش بسکه دادم بجسد صیرفی عشق گداز ریخت تا نور علی آن غزل از کلک و بیان زهره گشتش ببساط و مه و خور زمزمه ساز نورعلی شاه