نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۱۳۷: مرا وقتی بکویش منزلی بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا وقتی بکویش منزلی بود که نه منزل عیان نه منزلی بود دمی شد عقده های مشکلم حل که نه حلال و نه مشکلی بود همه دریا و ساحلها بدیدم نه دریائی عیان نه ساحلی بود بهر محفل شدم چون ماه تابان نه تابان شمعی و نه محلفی بود عمارتها همه تعمیر کردم نه معماری نه خشتی نه گلی بود ز اسفل تا با علی قطع کردم نه اعلی دیدم و نه سافلی بود شدم قائل بهر قولی و عهدی نه عهدی و نه قول قائلی بود شدم فاعل بهر اسمی و فعلی نه اسمی و نه فعل فاعلی بود شدم اندر عوامل جمله عامل عوامل در کجا کی عاملی بود شدم اندر مسائل جمله سائل نه مسئول و سؤال سائلی بود شدم حامل بهر موضوع و محمول نه وضعی و نه حمل حاملی بود مشکل آمدم در جمله اشکال نه شکلی دیدم و نه شاکلی بود مکمل آمدم در هر کمالی نه اکمل نه کمال کاملی بود قبول و قابل و مقبول گشتم نه مقبول و قبول قابلی بود حضور و حاضر دل جمله دیدم نه حاضر نه حضور و نه دلی بود بجز نور علی پنهان و پیدا نه حولی در میان نه حایلی بود نورعلی شاه