نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۱۳۲: ابرویش از بام دل سرمیزند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ابرویش از بام دل سرمیزند یا هلالی حلقه بر در میزند هر شبم دل در خم گیسوی او تا سحر پهلو بعنبر میزند تشنه کامان زلال خویش را آستین بر دیده تر میزند جان من طوطی شکر خای اوست در لبش قند مکرر میزند کینه را در سینه کی ره میدهد هرکه دم از مهر حیدر میزند کشتی ما را بغرقاب گناه غیر عفو او که لنگر میزند آستین افشان گدای در گهش پشت پا بر قصر قیصر میزند پای بست شهد دنیا چون مگس از تاسف دست بر سر میزند هرکرا نور علی شد متکاء تکیه بر خورشید انور میزند نورعلی شاه