نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۱۳: تا زند سینه ز صهبای غمت جوش مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا زند سینه ز صهبای غمت جوش مرا کی زبان میشود از ذکر تو خاموش مرا پای تو سر همه آغوشم و پیوسته بود دست با شاهد عشق تو در آغوش مرا ساقی عشق سوی میکده با بربط و نی ساغری داده بکف وقت سحر دوش مرا وه چه ساغر که چو نوشیدمش از نشئه آن عقل مدهوش شد و هوش فراموش مرا واندر آنحالت مستی که نبودم هوشی آمد از ساز فلک نغمه در گوش مرا نغمه ای بود که سکان فلک میگفتند از پی تهنیت باده همه نوش مرا گرچه نور علی و ساقی سرمستانم رفت از آن نشأه ندانم بکجا هوش مرا نورعلی شاه