رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۲: هر جا به خاک پا نهم از گریه تر کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر جا به خاک پا نهم از گریه تر کنم زان چشم تر چه خاک ندانم به سر کنم جان خواستی ز من اگرت دل به این خوشست سهل است گر تو سود کنی من ضرر کنم گیرم ترا به ناله گرفتم [به؟] سوی خویش کی می گذارد اشک که رویت نظر کنم روز وصال کوته و شرح فراق را روز جزا کمست اگر مختصر کنم از بس فغان و ناله کشم شب، ز خانه روز از شرم خلق سر نتوانم بدر کنم شیرین کنم زشهد سخن کام روزگار روزی اگر دهان ز لبت پرشکر کنم گشت از وفا به رهگذر او رفیق خاک وان بی وفا نگفت به خاکش گذر کنم رفیق اصفهانی