رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۵: ترا یک بار اگر گیرم در آغوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترا یک بار اگر گیرم در آغوش کنم یکبارگی خود را فراموش چو گل پیراهنم چاکست چون نیست در آغوش من آن سرو قباپوش دهد از خضر و آب زندگی یاد خط سبزش به گرد چشمه ی نوش شب قدر است و روز عید با هم سیه شام خط و صبح بناگوش فراموشش مکن آن را که دانی نخواهی گشتنش هرگز فراموش من از غم سر به روی دوش دارم نشسته با رقیبان دوش بر دوش خورم خون من رفیق از رشک و باشد به بزم مدعی یارم قدح نوش رفیق اصفهانی