رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۰: روزم سیاه شد ز نگاه کلاه دوز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روزم سیاه شد ز نگاه کلاه دوز آه از نگاه چشم سیاه کلاه دوز گاهی ز دیدگاه ز دل خون چکاندم طرز نگاه گاه بگاه کلاه دوز از قد سر و روی مهم کرده بی نیاز قد چو سرو و روی چو ماه کلاه دوز از سر بصد کلاه کیانی نمی نهم گر بر سرم نهند کلاه کلاه دوز خوش باشد ار بسوزن مژگان رفو کنم چاک دلم ز تار نگاه کلاه دوز بر سر کله چو کج نهد از ناز سر نهند خوبان کج کلاه به راه کلاه دوز دعوی اگر کند که ز خوبان نکوترم روی نکو بس است گواه کلاه دوز سر زد گیاه مهر وی از سینه، زد چو سر از باغ حسن مهر گیاه کلاه دوز از بی زری رفیق بود بی کلاه سیم نه جرم من بود نه گناه کلاه دوز رفیق اصفهانی