رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۱: خوشا بادی که با آن باد گرد کوی یار آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا بادی که با آن باد گرد کوی یار آید خوشا گردی که از دنبال گرد آن شهسوار آید بهار مردم آن باشد که سرو و گل به بار آید بهار عاشقان کان سرو قد گلعذار آید به بالین من آمد یار و رفت و برنیامد جان نیامد چون به کار او ز جان زین پس چه کار آید نیامد یار دوش و غیر آمد بخت آنم کو که امشب بر خلاف دوش ناید غیر و یار آید گلت از هم شگفت ایام نیکوئی غنیمت دان نه آن باغی است این کز پی خزانش را بهار آید چه حالست اینکه هر گه من روم نومید برگردم بکوی آنکه دایم مدعی امیدوار آید نیامد چون رفیق ای سرو گلرخ خوشنوا مرغی درین گلشن اگر قمری صد و بلبل هزار آید رفیق اصفهانی