رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵: مرا تا جان بجسم ناتوان است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا تا جان بجسم ناتوان است غم و درد توأم در جسم و جان است ز لیلی نام و از مجنون نشانیست ز تو تا نام و از من تا نشان است مدامم امتحان کردی و بازت گمان بد بمن ای بدگمان است چنان در دیده ام گل بی تو خار است که پندارم نه گل نه گلستان است چه غم از کینه ی دوران کسی را که او را چون تو ماه مهربان است صبوری چون بود آن را که بی تو به در تن تاب و نه در دل توان است رفیق از جور و لطف اوست ما را به این دلخوش اگر این نیست، آن است رفیق اصفهانی