رفیق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲: به سر دارم هوای سجده خاک آستانی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به سر دارم هوای سجده خاک آستانی را که شاهانند آنجا بنده کمتر پاسبانی را گدای بی زر و سیمم که با خود یار می خواهم شه سیمین رکابی خسرو زرین عنانی را به پیری بر جوانی عاشقم کز عاشقان دارد چو من هر گوشه پیری را چو خود هر نوجوانی را نچیدم میوه ای از باغ وصل او چو من هرگز نشد بی حاصلی حاصل ز باغی باغبانی را نشان سازد دل و جان منش هر جا فلک بیند بت مژگان خدنگی دلبر ابرو کمانی را وفا می ورزم و بیداد می بینم به امیدی که روزی مهربان بینم بخود نامهربانی را نمی پرسد نشان و نام من آن مه رفیق اما که می پرسد نشان و نام بی نام و نشانی را رفیق اصفهانی