وحید قزوینی
شهر آشوب کوچک
بخش ۱۷ - صفت دلاک
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلاک که صاحب سر ماست کام دل درد پرور ماست در کف، تیغش، که هست سوزان باشد چو فتیله ی فروزان بنموده به چشم مرد آگاه چون دسته ی تیغ خویش، آن ماه با مرد و زن زمانه صافست هم دسته ی تیغ و هم غلافست چشم آنکه بر آن جمال بگشاد بنشست بزیر تیغ او، شاد از وی نشود دلش مکدّر آن شوخ اگر به برّدش سر چون غنچه ی نو شکفنه چیده خندد به رخش سر بریده آن قوم که محو آن جمالند از دیدن جور بی ملالند انگشت کنی به چشم ایشان مقراض صفت شوند خندان وحید قزوینی