فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۲۰: یک دو روزی شد که چون گل غوطه در خون میزنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یک دو روزی شد که چون گل غوطه در خون می زنی قرعه نازی به نام اشک گلگون می زنی آشناتر می نشیند در دل اهل نیاز هر خدنگی کز کمان ناز اکنون می زنی عشقت از بهر دل من کرد زین سان ناله دوست کاین زمانم بر رگ جان ناخن افزون می زنی قطره اشکی برای زینت مژگان بس است بی سبب در دیده هر دم فال جیحون می زنی بی قرارت کرد عشق و این هم از بخت منست کز دلم هر لحظه چون جان خیمه بیرون می زنی نیک می دانی دل نامهربان حسن را می کنی افسون و خود خنده بر افسون می زنی عشق را بی خویش بودن گاه گاهی لازمست من نمی دانم نفس بی خویشتن چون می زنی فتنه چشم توام بس نیست کز چشم دگر می ستانی ناز و بر جانم شبیخون می زنی سوخت از غیرت فصیحی تا تو از ذوق جنون بی محابا بوسه های بر نام مجنون می زنی فصیحی هروی