فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۱۱: خدایا رخصت پرواز ازین دام مجاز ده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خدایا رخصت پرواز ازین دام مجاز ده به هر جا می رود فرمان تو خط جوازم ده ز شاخ و برگ من پر کن گلستان دو عالم را پس آنگه رخصت باد خزان در ترکتازم ده زبانم چیست خونی منجمد ز آسیب دم سردی بگیر این لخته خون را وکلید گنج رازم ده گریبانی سراسر چاک کو چون دامن مژگان تو گر دستم ندادی پاره ای چاک نیازم ده پریشان بال ماندم در شکنج دام آزادی فراغت خانه ای در زیر بال شاهبازم ده ز داغی لخت لختم را گدای کاسه در کف کن پس آنگه حکم سلطانی ز دیوان ایازم ده مرا از قبله طاعت پرستان روی برگردان فصیحی وار از غم قبله ای بهر نمازم ده فصیحی هروی