فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۰۶: چون نعش من برند برون از سرای من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون نعش من برند برون از سرای من محنت برهنه پای دود از قفای من من ذره ای سرشته ز هیچم نه آفتاب تا پوشد این خرابه سیه در عزای من در دوزخ افکنید به حشرم که کرده است با استخوان سوخته عادت همای من آن کعبه ام که خشت و گلم حسن می کشید روزی که می نهاد محبت بنای من می نوش و شاد زی که زند خنده بهشت دوزخ ز یک تبسم عفو خدای من باری تو خود به کعبه فصیحی برو که هست موج سراب هستی من بند پای من فصیحی هروی