فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳: دل در آن زلف پریشان رسد و بنشیند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل در آن زلف پریشان رسد و بنشیند همچو اشکی که به دامان رسد و بنشیند کو مروت که سمومی چو درین دشت آید بر سر خاک شهیدان رسد و بنشیند بوی پیراهن یوسف به جهان در تک و پوست خرم آن دم که به کنعان رسد و بنشیند چون مریضی که نشیند در بیمارستان بی تو نظاره به مژگان رسد و بنشیند ناله چون ناله بلبل غرض آلود مباد که چو شبنم به گلستان رسد و بنشیند کی بود کی که فصیحی ز بیابان مراد بر در کعبه حرمان رسد و بنشیند فصیحی هروی