فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۹۶: تلخکامان مزه شهد هوس نشناسند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تلخکامان مزه شهد هوس نشناسند سایه پرورد همایند مگس نشناسند داد ازین شعله مزاجان که چو مرهم گردند سینه ای ریش تر از سینه خس نشناسند نفس سوختگان شعله طورست ولیک شعله طور ندانند و نفس نشناسند یاد آن قافله کز غم چو حدی ساز کنند ناله خویش ز فریاد جرس نشناسند شکرستان نیازند جگر سوختگان وای اگر لذت پابوس مگس نشناسند مصرعصمت چه دیاریست که خوبان آنجا صورت خویش در آیینه کس نشناسند طرفه رمزی ست فصیحی که به گلزار جهان بلبلان جمله قفس زاد و قفس نشناسند فصیحی هروی