فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۹۵: خنده ساقی دگر در ساغر آتش میزند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خنده ساقی دگر در ساغر آتش می زند خنده کو زآن لب بود در کوثر آتش می زند آنقدر بگداز کز سوز تو یار آگه شود بی مروت نیست حسن آبی بر آتش می زند هجر هم وصل است چون بر دوست روشن گشت حال برق این وادی ز دورت بهتر آتش می زند از رگ جان شهیدان نیش مژگان دور دار بی ادب خونیست این در نشتر آتش می زند برق گو زحمت مده خود را که نخل این چمن خود ز سوز سینه در خشک و تر آتش می زند همت برق محبت بین که هر جان بگذرد گر همه بیند کف خاکستر آتش می زند نیم جانی داشتم اکنون ز بخشش های عشق هر زمانم غم به جان دیگر آتش می زند نوبهار آمد فصیحی لیک در گلزار ما می وزد بادی که در خشک و تر آتش می زند فصیحی هروی