فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲: گرفت گریه ما کوه و دشت و صحرا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرفت گریه ما کوه و دشت و صحرا را دگر ز دیده به دل سر دهیم دریا را تو چون به چشم سیه مست باده پیمایی می کرشمه یوسف کشد زلیخا را ز جوش گریه تلخم نه دیده ماند و نه دل چه باده بود که بگداخت چشم مینا را به چین ابروی ناصح ز گریه بس نکنیم کسی نبسته به زنجیر موج دریا را گذشت عمر و ندیدم فروغ صبحدمی به خاک برد شبم آرزوی فردا را ز آه گرم فصیحی حذر کنید که دوش چو داغ لاله در آتش نشاند فردا را فصیحی هروی