طغرای مشهدی
بیت ها بر گزیده از غزل ها
شمارهٔ ۷۴۹: من نه ابرم، نه تو گل، بهر چه در باغ وصال - چون زمین تر شود از گریه من، خنده کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من نه ابرم، نه تو گل، بهر چه در باغ وصال چون زمین تر شود از گریه من، خنده کنی چون روی پیشتر از موسم گل رو به چمن بی نیازش ز گل موسم آینده کنی من و آن لعل روان بخش که از یک سخنش دل اگر مرده صدساله بود، زنده کنی بس که خوب است سراپای تنت چون خورشید بدنما گر بود آیینه، خوشاینده کنی طغرای مشهدی