طغرای مشهدی
بیت ها بر گزیده از غزل ها
شمارهٔ ۲۹۷: صد جامه پوشد از شرم، سرو خجسته قامت - جایی که آن سهی قد، از پیرهن برآید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صد جامه پوشد از شرم، سرو خجسته قامت جایی که آن سهی قد، از پیرهن برآید میدان شناس داغم، مردآزمای شورش از عهده دل من، کی سوختن برآید؟ نیش وطن دلم را نوش است در غریبی گل قدر خار داند، چون از چمن برآید زین گونه ام که غربت دامن گرفته، ترسم کز آتش فراقم، دود از وطن برآید طغرای مشهدی