نظام قاری
غزل ها
شمارهٔ ۹۹ - خواجه حافظ فرماید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فاش میگویم و از گفته خود دلشادم بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم در جواب آن داد تشریف بهار و دل ازان شد شادم که دگر کرد زحمالی رخت آزادم چند اندر دکه آش پزان بنشینم من که در خان اتابک ببهشت آبادم شکر آن خالق پاکی که زتشریف قماط تن بپوشید هماندم که زمادر زادم که مرا نیست بدوران چوحنین و چکمه بمتال یقه زانرو بقفا افتادم گوئیا عهد ازل عقده دستار منست که ازان روزکه شد بسته دگر نگشادم نیست جزدال مجرح بضمیرم نقشی چکنم حرف دگر یاد نداد استادم نرمدستی زنو امسال گرفتم در بر کهنه ابیاری پارینه برفت از یادم زین همه جامه معنی که خدا داد بمن صندلی و قتلی پیش کسی ننهادم هردم از البسه معنی رنگین قاری جامه می رسد ازنو بمبار کبادم نظام قاری