کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۴: زلف را تا بر مه رو در نقاب انداختی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف را تا بر مه رو در نقاب انداختی مردم چشم مرا در صد حجاب انداختی غوطه خوردم در سرشک خویش تا بینم تو را چون ز خورشید رخت تابی در آب انداختی سوختی دلهای مشتاقان در آتش ساقیا پیش مستان حقیقت زین کتاب انداختی روز دیگر از دهانت بوسه ی کردم سؤال گفت نادرویش واری در جواب انداختی سوختی در آب و آتش باز انسان در چمن ناله در جان نی و چنگ و رباب انداختی کوهی