کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۳: بر تو باد ای جان که دل داری نگاه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر تو باد ای جان که دل داری نگاه هیچ نگذاری زور دلا اله غیر او خود نیست موجودی دگر گر بچشم خود کنی بر حق نگاه گر همی خواهی وصال جاودان از خدا جز وصل او چیزی مخواه همچو شمعی باش شب ها تا بروز در میان سوز و اشک و دود و آه باش همچون آسمان همت بلند تا برآید از دلت خورشید و ماه برمه رخسار آن خورشید بین جمله موجودات یک خال سیاه از دل هر ذره آن آفتاب همچو گل بنمود از برگ گیاه جان موجودات از او موجود شد همچنانکه دانه روید قشر و گاه کوهی