کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۰: کوته نمی شود سخن ما به گفتگو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کوته نمی شود سخن ما به گفتگو هرشب دو زلف یار شماریم مو بمو یک ذره سایه نیست در آفاق دیده ام جائیکه هست ماه به خورشید روبرو سودای زلف آن گل سیراب سرو قد مانند غنچه در دل ما هست تو بتو تا سر نهد بپای جوانان گلعذار اشکم رود زدیده بهر باغ جوبجو از بهر یک شمامه ی زلفین عنبرین چون باد صبح در بدر افتیم و کوبکو گفتم گذشتم از طلب وصل دلبرا آمد ندا که حضرت ما را بجو بجو بگریستم ز درد که جانم بلب رسید خندید لعل یار که کوهی بگو بگو کوهی