کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۸: ترک سودای دین و دنیا کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک سودای دین و دنیا کن بعد از آن وصل حق تمنا کن وجه باقی به بین و باقی شو حسن ما را به ما تماشا کن چونگذشتی زهر چه غیر خداست گویدت حق که روی با ما کن دوجهان قطره محیط خداست قطره ها را محیط دریا کن بی جهت هر طرف که دیدی اوست بگذر از زیر و ترک دریا کن چون تبرا کنی ز روح و ز نفس به جناب خدا تولا کن چشم حق بین طلب ز حضرت حق دیده ها را بدوست بینا کن این زبانیکه هست در دهنت هم به ذکر حبیب گویا کن چشم دل بر گشا و درجان بین دیده بر روی یار زیبا کن کوهیا چون شدی بمکتب عشق همه اسرار شوق انشا کن کوهی