کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵۴: سوختم از آتش رخسار مه رویان چو شمع
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سوختم از آتش رخسار مه رویان چو شمع در میان آتشم با دیده گریان چو شمع آفرین بر سوز و ساز ما که شبها تا بروز شمع گریان است و ما را دولت خندان چو شمع خانه روشن گردد و جانم شود روشن چو ماه گردرائی از در تاریک درویشان چو شمع راه وصلت بازیابم در شب زلف سیاه گر کند بر من شبی روی تو نور افشان چو شمع کوهیا وقت است کز ماه رخش روشن شوی چند خواهی سوختن از آتش هجران چو شمع کوهی