کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۷: آن ماه در آمد از درم دوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن ماه در آمد از درم دوش از زلف دو حلقه کرده درگوش گفتا که نمیکنم سلامت اما چو تو کرده ای فراموش این گفت و نقاب را برانداخت از روی چو ماه و زلف مه پوش بر خاک فتادم و طپیدم از باده وصل گشته بیهوش گفتم بنمایمت بعالم گفتا که مرا به خلق مفروش آنگاه سرم ز خاک برداشت لب بر لب من نهاد و خاموش کوهی چوبشب کشید زلفش خورشید نمود از مه روش کوهی