کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۷: دل از محبت دنیا و آخرت بردار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل از محبت دنیا و آخرت بردار بشو باشک نیاز و به بین بطلعت یار تا چو زلف از رخ زیبای تو سر بر گردیم صفت از ذات تو هرگز نشود مایل یار بهوای قد سرو تو چو در خاک رویم سر برآریم بمهر تو چو گل از گل یار فاعل مطلق ما او است عیان می بینم هر چه خواهد بکند خاطر آن فاعل یار آن امانت که خدا عرض باشیا میکرد هالک آمد همه خود بود بر آن حایل یار کوهی