کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۶: ای دل دیوانه از اندوه جانان غم مخور
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای دل دیوانه از اندوه جانان غم مخور وصل خواهی دید زود از درد هجران غم مخور خوش به سودای دو چشم آهوی سرگشته ای با صبا میگرد در کوه و بیابان غم مخور ماه روی یار میخواهی چو بلبل بیقرار نعره زن مستانه در صحن گلستان غم مخور چشم چون خواهی بروی ماه تابان برگشای همچو ابراز گریه خونبار گریان غم مخور همچو مور لنگ بر جانم چو خواهی شد سوار از سپاه و لشکر نوح و سلیمان غم مخور کوهیا در حلقه زلف مه و خورشید او تا به حال خود رسی از ضرب چوگان غم مخور کوهی