کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۳۷: مه و خورشید روی ما عیان است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مه و خورشید روی ما عیان است که میگوید که آن مه رو نهان است نفخت فیه من روحی شنیدی جهان جسم است و او مانند جان است ز انوار رخ فیاض آن ماه جهان اندر جهان اندر جهان است زرنگ و بوی او امروز در باغ گل سرخ و سفید و ارغوان است اگر جانرا ندیدی چشم بگشای نظر کن قد آن سر روان است بفکر آن دهان جان در عدم شد دلم گم شد در آن مو کومیان است از آن شد شعر کوهی همچو شکر که او را وصف او ورد زبان است کوهی