کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴: خوانده ام از عنده ام الکتاب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوانده ام از عنده ام الکتاب آیه طوبی لهم حسن المآب باز گشتم بسوی آن حضرت چون شنودم ز حق الیه متاب لمن الملک گفت حسن و رخش کرد از خود سئوال و داد جواب ماه و خورشید خاک آن کوبند شد بر آن در اقل ما فی الباب به کلام فصیح حضرت حق میکند با حبیب خویش خطاب تا به بخشد مرا وصال ابد کرم و لطف اوست بی پایاب مطلب گفت غیر ما از ما چه عطا به ز دیدن وهاب عشق در جان ما جمال نمود چون بدرگاه دل شدم بواب همچو خورشید صبحگاهی بود آن مه بدر کرد رفع حجاب شاهد غیب گوش دل ما لید گفت بی ماجری شدی درخواب چون رسیدی به آفتاب قدیم برگذر کوهیا ز آب تراب کوهی