سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۵۵۹: به سوی کلبه ام ای نازنین دوش آمدی رفتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به سوی کلبه ام ای نازنین دوش آمدی رفتی ز احوالم نپرسیدی و خاموش آمدی رفتی سخن ناگفته بنشستی خرابت من کبابت من ز جام حسن می نوشیده بیهوش آمدی رفتی چو بلبل ناله زار من ای بی رحم نشنیدی به رنگ غنچه گل پنبه در گوش آمدی رفتی سرت گردم کجا آموختی این دردمندی را گریبان چاک و بی پروا کله پوش آمدی رفتی مثل شد سرو، همچون سیدا بر بی سر و پای به سیر بوستان تا جام بر دوش آمدی رفتی سیدای نَسَفی