سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰: فلک از کهکشان چون سینه چاکست پنداری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فلک از کهکشان چون سینه چاکست پنداری زمین از جوش غمناکان سر خاکست پنداری به چشم خونفشانم گر کنی نظاره مژگان را به گرداب اوفتاده مشت خاشاکست پنداری کرم کیفیتی چون باده بخشد جان سایل را کف دست کرامت پنجه تاکست پنداری پریشان می کند از سرکشی مغز سر گل را به گلشن شاخ سنبل مار ضحاکست پنداری ز بس همچون هدف گیرم به دندان ناوک خود را خدنگش در دهانم چوب مسواکست پنداری ز پابوسش جبینم سیدا روزی که آساید سرم تا دامن محشر به افلاکست پنداری سیدای نَسَفی