سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۵۳۱: مرا ای شعله خود در تاب و تب انداختی رفتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا ای شعله خود در تاب و تب انداختی رفتی چو شمع آتش زدی چشم مرا بگداختی رفتی نشستی بر سمند و آمدی احوال پرسیدی رسیدی همچو برق و ایستادی تاختی رفتی نخواهد دید داغ سینه من روی به بهبودی نمک پاشیده بگذشتی کبابم ساختی رفتی نشستی بر سر بالینم و سویم نظر کردی همین مقدار بر احوال من پرداختی رفتی چمن از گریه های سیدا دریای شوری شد تبسم کردی و حق نمک نشناختی رفتی سیدای نَسَفی