سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۵۱۰: تا تو رفتی انجمن گردید ماتمخانه یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا تو رفتی انجمن گردید ماتم خانه ای شمع افتادست همچون مرده پروانه ای رفتی و بزم مرا یکسر پریشان ساختی نی صراحی پیش ساقی نی به جا پیمانه ای آمدم چون آفتاب از دست تنهایی به جان روزگاری شد نمی یابم به خود هم خانه ای جوش سودای تو هردم می زند سنگم به سر می روم در کوچه ها مانندهٔ دیوانه ای جست و جویت می کنم از خود نمی یابم خبر گاه از هم صحبتان جویم گه از دیوانه ای استخوانم توتیا خواهد شد از جور فلک در گلوی آسیا افتاده ام چون دانه ای سیدا از خانه ام تا آن پری رو رفته است کشته شمع کلبه ام دیوانه پروانه ای سیدای نَسَفی