سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۹۵: آمد بهار بر کف ساقی پیاله کو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آمد بهار بر کف ساقی پیاله کو در صحن بوستان گل و بر دشت لاله کو گل کرده غنچه و قفس از جوش نوبهار ای مرغ بال بسته تو را آه و ناله کو گردیده اند رام به صیاد آهوان آن وحشی که بود به چشم غزاله کو کردی چو صفحه نامه اعمال خود سیاه ای بوالفضول مزد کتاب و رساله کو بهر هوای نفس ز خلوت شدی برون ای شیخ شهر طاعت هفتاد سال کو خط آمد و گرفت ز یار انتقام ما ای آنکه بود صاحب چندین حواله کو ای سیدا ز عشق نشانی به دهر نیست داغی که بود بر جگر ما و لاله کو سیدای نَسَفی