سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۸۷: شبها بود چراغم از دود آه بی تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبها بود چراغم از دود آه بی تو چون شمع کشته دارم روز سیاه بی تو او را ز صبح و شامم باشد دعای حیات محرابم آسمان است ای قبله گاه بی تو بر نقش پای هر کس از بی کسی زنم دست دامن فشاند از من چون گرد راه بی تو بینم به پرده چشم خاصیت کتان را شبها اگر به مهتاب سازم نگاه بی تو در کنج غم نشسته شب تا سحر به یادت ریزم ز دیده انجم ای رشک ماه بی تو دیوار خانه ام بود پیوسته تکیه گاهم رفتی و رفت بر باد پشت و پناه بی تو شاید که بر سر من روزی قدم گذاری چون نقش پا نشینم سرهای راه بی تو جرمی که سر زد ای شاه بر سیدا ببخشای یعنی که زنده بودن باشد گناه بی تو سیدای نَسَفی