سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۸۳: تا کی چو گل نشینم در خون تپیده بی تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کی چو گل نشینم در خون تپیده بی تو خارم شکسته بر پا دستم بریده بی تو بی روی تو نگاهم صیدیست زخم خورده مژگان بود به چشمم تیر خلیده بی تو از بوی صندل آید درد سرم به فریاد از یاد سرمه افتد خاکم به دیده بی تو برگ خزان به رویم سیلی زنان نشسته ای گل بیا که عمریست رنگم پریده بی تو از برق انتظاری بگداخت چشم زارم بر کشتزار صبرم آفت رسیده بی تو سر رشته امیدم از دست غم گسسته پیراهن حیاتم بر تن دریده بی تو بر زانوی تفکر دارم سر ارادت در زیر بار کلفت پشتم خمیده بی تو چون سیدا نداریم با خویش آشنایی گردم به شهر و صحرا از خود رمیده بی تو سیدای نَسَفی