سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۷۱: به خاک افتاده گرد سرمه چشم سیاهت من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به خاک افتاده گرد سرمه چشم سیاهت من به خون غلطیده صید بسمل تیغ نگاهت من اسیر غنچه خندان لعلت صد قفس بلبل گریبان پیرهن چاک گل طرف کلاهت من به گلشن بنده آزاد سرو قامتت قمری غلام حلقه در گوش خط سنبل پناهت من گدای مفلس بی خان و مان پیر تهیدستی ز پا افتاده از خود رفته سرهای راهت من به بزم دلبران گر دعویی شیرین لبی سازی چو کوه بیستون امروز پا بر جا گواهت من نگه بر عارضت چون سیدا دزدیده می سازم چو پشت آئینه شرمنده روی چو ماهت من سیدای نَسَفی