سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۳۹: سرمه آن روزی که از چشمت جدا خواهد شدن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرمه آن روزی که از چشمت جدا خواهد شدن استخوانت نرم همچون توتیا خواهد شدن سنبلت از لشکر خط آورد رو در شکست کاکلت از این پریشانی دو تا خواهد شدن چشم بیمار تو خواهد ماند پهلو بر زمین ابرویت در جستجویی متکا خواهد شدن روی گندمگون تو آدم که سرگردان اوست جانشین شمع کنج آسیا خواهد شدن آهوی چشمت که در بیگانگی خو کرده است در سراغ یک نگاه آشنا خواهد شدن می شوی دیوانه از سودای خط زود زود است چین دامانت تو را زنجیر پا خواهد شدن پیکرت کز سبزه تر می کشد آزرده گی زود باشد وقف نقش بوریا خواهد شدن گو شتابی از نوای سیدا خواهی شنید گلشنت روزی که بی برگ و نوا خواهد شدن سیدای نَسَفی