سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۲۹: بس که خو کردست با کلفت دل غم پیشه ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس که خو کردست با کلفت دل غم پیشه ام سنگ می گردد اگر ریزند می در شیشه ام برقم و بر خرمن اهل ستم دارم گذر هر کجا خار مغیلان است باشد بیشه ام نخل سبزم از کدامین جوی آبم داده اند سایه من بید مجنون است سنبل ریشه ام هر کجا آتش علم گردد پر و بال من است نیست چون مرغ کباب از سوختن اندیشه ام سیدا با کوهکن از بس که دارم نسبتی نیست غیر از نام شیرین بر زبان تیشه ام سیدای نَسَفی