سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۲۳: بیابان گردم و از کشور آرام بیرونم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیابان گردم و از کشور آرام بیرونم متاع کاروان گردباد دشت مجنونم نمی دانم کدامین شوخ قصد کشتنم دارد که همچون موجه سیماب در تن می تپد خونم ز من چون غنچه های باغ بوی درد می آید نسیم کوچه باغ گلشن دلهای محزونم نمی گردد صدف روشنگهر تا در صدف باشد چراغم زیر دامانست تا در زیر گردونم پی تکلیفم ای پروانه بر گردم چه می گردی چو شمع کشته عمری شد که از هنگامه بیرونم به زیر سایه موی سر خود دارم آسایش به هر جائی که می سازم اقامت بید مجنونم عرق آلوده خواهی بر سر بالین من آید اگر دانی که در غمخانه خود بی تو من چونم فغانم را نباشد سیدا با خلق تأثیری مخالف می رسد در گوشها آهنگ قانونم سیدای نَسَفی