سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۲۱: نگاه باده پرست تو برده از هوشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نگاه باده پرست تو برده از هوشم سودا سرمه چشم تو کرده خاموشم تبسم لب تو تازه کرده داغ مرا نمی شود نمکت سالها فراموشم رسیده است رگ و ریشه ام به سنبل تو به خدمتت ز غلامان حلقه در گوشم به یک لباس همه عمر قانعم چون سرو قبای تازه کشیدست رخت از دوشم می رسیده ام و آب سرد ریخته اند تمام آتشم اما فتاده از جوشم چو سیدا نگشایم زبان عجیب کسی نشسته قاصد غماز در بناگوشم سیدای نَسَفی