سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۴۱۸: نسیم صبح پیامی رساند در گوشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نسیم صبح پیامی رساند در گوشم که شد گل چمن انتظار آغوشم کدام سرو مرا در کنار می آید چو بال فاخته پرواز دارد آغوشم بود ز بوی گلم کوچه باغها لبریز از این چه سود که گلچین کند فراموشم به کوی عشق سبکروترم ز سایه خویش به دامنی نرسیدست گرد پاپوشم به دام بی پر و بالی کشیده اند مرا نمی کنند رها آنقدر که می کوشم حذر ز تیر ملامت نمی کنم هرگز لباس پاره به بر دارم و زره پوشم برون ز هستی خود سیدا نمی آریم که داده است مرا دارویی که بیهوشم سیدای نَسَفی