سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۷۵: اشکیم تازه شور ز زمزم کشیده ایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اشکیم تازه شور ز زمزم کشیده ایم زخمیم کهنه دست ز مرهم کشیده ایم بر هر دری که در طلب آب رفته ایم چندان نشسته ایم ز خود نم کشیده ایم بر بوریای خانه خود نقش بسته ایم پای از بساط مردم عالم کشیده ایم روشن چراغ خویش ز مهتاب کرده ایم منت ز شمع پرتو کس کم کشیده ایم از بی کسی به خانه آئینه رفته ایم از عکس خویش صورت آدم کشیده ایم دست طمع ز خوان کریمان بریده ایم دامن ز خار وادی حاتم کشیده ایم در باغ روزگار تماشا نکرده ایم میل حسد بدیده شبنم کشیده ایم ما کعبه را به آبله پای رفته ایم ساغر تهی ز چشمه زمزم کشیده ایم ای سیدا چو غنچه سر خویش عمرهاست در آستین پیرهن غم کشیده ایم سیدای نَسَفی