سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۷۰: بنده مرحمت چشم سیاهت گردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بنده مرحمت چشم سیاهت گردم از سر چپ غلط انداز نگاهت گردم هاله را بینم و آغوش هوس بگشایم ماه را بینم و از روی چو ماهت گردم خط شبرنگ گل روی تو را بنده شوم از سر سایه خورشید پناهت گردم ای سیه چشم ز پیش نظرم تند مرو آنقدر باش که قربان نگاهت گردم نقش پای تو به هر کوچه مرا پیش آید گردبادی شوم و از سر راهت گردم روز و شب کار به یاران تو زاریست مرا به امید تو ز دنبال سپاهت گردم سیدا سیر چمن می کند و می گوید غنچه گل شوم از طرف کلاهت گردم سیدای نَسَفی