سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۳۵۶: در صدف چون قطره افتد گردد او را دل ز سنگ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در صدف چون قطره افتد گردد او را دل ز سنگ سفله را دنیا دهد رو می کند منزل ز سنگ همچو آتش کرده ایم از دست تو منزل ز سنگ تا به کی با ما تعدی می کنی ای دل ز سنگ جوی شیر آید برون از کوه بهر کوهکن روزیی خود می کند صاحب هنر حاصل ز سنگ آدمی را ز آفت ارض و سما نبود خبر دانه ذوق آسیا دارد ولی غافل ز سنگ از فلاخن سر نمی پیچد درخت میوه دار همچو طفلان کی شود بی پای صاحبدل ز سنگ خون ناحق هر کجا باشد نهان گل می کند لاله می روید ز آب خنجر قاتل ز سنگ ساکنان کعبه از وسواس شیطان فارغند ایمن از سیل است باشد هر کرا منزل ز سنگ کرده اند اهل طمع را از ازل روئینه تن آب می گردد نباشد گر دل سایل ز سنگ خال او تا موسم خط هر چه باشد می کند می شود وقت علمداری دل غافل ز سنگ راز عشق از سینه همچون برق بیرون می رود سیدا بیهوده آتش می کند منزل ز سنگ سیدای نَسَفی