سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۲۹۴: با یار و دوست شیوه عهد و وفا نماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با یار و دوست شیوه عهد و وفا نماند بر برگ کاه رابطه کهربا نماند مردم به هم کنند چو بیگانگان سلوک در چشم هیچ کس نگه آشنا نماند مرغان در آشیانه خورند استخوان خویش امروز روزیی ز برای هما نماند بستند اهل جاه در خانهای خود در کوچه های شهر صدای گدا نماند سنگین دلان شدند ز اهل طمع خلاص جذبی که بود در دل آهن ربا نماند نشکفته غنچه ها به گلستان خزان شدند دل گرمی که بود به باد صبا نماند کردند جا بدیده مردم غبارها در چشم هیچ کس اثر از توتیا نماند در خیرگاه حاتم طی نیست پشه یی بر باد رفت و هیچ کسی را بجا نماند مطرب ز پا فتاد و به آخر رسید بزم آهنگ ها دگر شد و در نی نوا نماند رنگین کنند خلق کف از خون یکدگر امروز اعتبار به رنگ حنا نماند از شمع انجمن دل پروانه سرد شد از بس که اعتبار به عهد و وفا نماند این بار سیدا به خدا تکیه می کنم در روزگار بس که مرا متکا نماند سیدای نَسَفی