سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵: ز چاک سینه دود آه من گلگون برون آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز چاک سینه دود آه من گلگون برون آید ز مرهم دست باید شست از زخمی که خون آید مکن بی طاقتی همچون سپند از سوختن ای دل نشین چندانکه از خاکسترت آتش برون آید دل مجروح من هر گه که سازد یار مرهم را صدای تیشه در گوشم ز کوه بیستون آید به دربان نیست حاجت خانه صحرانشینان را ندای مرحبا از خانه های بیستون آید شوند از بهر آب و دانه اهل حرص سودایی ز نقش پای مور آواز زنجیر جنون آید مرا سرگشته دارد سیدا ذوق سر کویی که همچون کربلا از مشت خاکش بوی خون آید سیدای نَسَفی