سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴: می پرستی های آن لبهای خندانت چه شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می پرستی های آن لبهای خندانت چه شد تلخ گوئی های لعل شکرافشانت چه شد فوطه زاری همان در گردن قمری بجاست سرکشی ها کردن سرو خرامانت چه شد سبزه ات چون سنبل از دیوار گلشن سرکشید آب و تاب شبنم و بزم گلستانت چه شد ناوکت با یک ادا از جوشن جان می گذشت قوت بازو و دلدوزیی مژگانت چه شد صد کمند انداز را زلفت به یک مو بسته بود تیزدستی های آن زلف پریشانت چه شد نسبت خود گل به دامان قیامت می رساند صبحدم سر می زد از چاک گریبانت چه شد آنکه عمری با تو لاف آشنایی می زدند کم نما گشتند یارانت به یارانت چه شد از اسیران تو غیر از سیدا یک کس نماند در حق آن قوم چندین لطف و احسانت چه شد سیدای نَسَفی